Mawa Madui (9)
Olih: I Ketut Sugiartha
![]() |
Sumber Gagambaran; id.pinterest.com |
Mabahan di duur
pasaréané papineh Putu kema-mai, kecas-kecos cara bojog. Osah. Maluné ka désa
inget tekén timpal-timpal leketné, buin jahané nglindeng mabalik ka Jakarta ka
jalan ané sai entasina, ané ramé, macet tur bekin andus montor, ané ngaé song
cunguhné badeng cara deket mangsi disubané teked jumah.
Sawat madingehan ada
anak nogdog jelanan. Keda-keda kenehné Putu mukak jelanan. Disubané madengokan
tepukina Herman negak di betén punyan belimbingé. Cara biasané ia mapanganggo
rapi, nganggon sepatu.
“Tiang sing ngelah
sandal, Bli,” kéto abetné dugas Putu nakonin ngudiang sepatuné tusing taén
kelés uli batisné.
“Ngudiang sing meli
gén?”
“Mael, Bli. Ketimbang
meli sandal adénan suba meli sepatu. Luungan ngenah padahal ajiné sing ja
sanget maelan.”
“Bisa gén, Mas. Apa-apa
jeg timbanga aji prinsip ekonomi.”
Herman kedék ningehang
munyin Putu. Mapan Putu nawang Herman lakar ngroko, ia negak ngejoh apang
tusing kena andus rokoné.
“Apa jani bligbagang,
Bli?”
Putu makenyem. Ulesné
ngrembug ajak Herman sabilang peteng tusing ja tuah ngorta iseng-iseng sakéwala
gumanti arepanga seken mapikenoh.
“Béh, jeg tumbén seken
sajan, Mas?”
“Eda kéto, Bli. Diapin raos
iraga kangin-kauh, madak ada masi ané dadi anggon papelajahan.”
Pas nyarik satuané
Herman sagét Darsana, misané Putu, nengok.
“Beli Putu, Mas Herman,
kaukina jak Mbak Evi,” Darsana mapitau.
“Ada apa?”
“Ajakina makumpul di
bale bengong. Makan-makan.”
“Mih, mara inget. Jani
ulang tahuné Mbak Evi,” Putu masaut.
“Béh, lamun kéto sing
payu makan pesu,” Herman nimpalin.
Balé bengong atawa
gazébo ané masaka patpat, ané biasané anggona ngetis nuju ainé panes ngentak,
petengé ené ramé kaiter tekén ané nyéwa kamar di kos-kosan paman Tanggu.
Makejang pada majujuk. Lénan tekén Evi ada masih paman ajak kurenané majujuk di
malu. Lusi, Ririn, Euis lan Rina masi ada ditu. Ané tusing ngenah pastika
tusing ada jumah, sedeng maan tugas ulesné. Indra masih tusing ngenah cunguhné.
Ia mula kapah sajan jumah nuju peteng. Mirib nu nglembur di proyék.
Paman Tanggu lantas
ngajak cerik-ceriké makejang ngrastiti anut tekén agamané soang-soang. Suud
kéto makejang pada égar nembangang Happy Birthday. Disubané Evi nampeh lilin
ané matinggah di angka 21 duur kué ulang
tahuné, makejang pada ngandupang lima lantas sakabesik nyalaman Evi tur niman
pipiné.
Sebeng Evi égar sajan.
Kenyem ané tusing suud-suud ngiasin bibihné ngaé ia ngenah jegégan tekén
biasané. Angob Putu nepukin.
“Mbak Evi kok nadak
ngadaang acara ulang tahun?” Herman nyeletuk disubané maan duman nasi tumpeng
magoh bé siap magoréng misi saur lan lalapan.
“Men kénkén benehné?”
Evi nyautin.
“Nadak buka kéné tiang
kan sing maan galah meli kado.”
“Aa, Om masé héran. Evi
jani kok lén sajan?”
“Dadi lén kapah-kapah,”
somah paman nimpalin. “Ulesné Evi makita ngrasaang ané lén di ulang tahuné
jani.”
“O, kéto?”
“Sing perlu
makado-kadoan, Mas. Nyidaang mapupul cara jani suba melah, ngaé tiang lega.”
Ngaé lega orahanga,
sakéwala Putu mendep-mendep nguratiang yéning sujatiné Evi tusing ja marasa
buka kéto. Kenyem ané édenganga di bibihné tusing ja seken pesu uli dasar
atiné. Mapan Putu nawang, Freddy, anak muani ané biasané nganggurin Evi suba
makelo tusing taén nengok.
Putu sangsaya eda-eda
Evi ajak Freddy suba tusing nu matunangan. Putu nadaksara bareng marasa sedih
mapan nasib Evi patuh tekén nasib ané nepén paukudané.
“Cara ada ané
engkebanga,” kéto Herman ngomong sambilanga nyeluk kantong nyemak roko disubané
bareng-bareng negak ajak Putu di betén punyan belimbingé.
“Aa, tiang masi marasa
kéto,” Putu masaut.
“Bli kadén leket
matimpal, pasti nawang apa ané ngaé ia buka kéto?”
Putu kituk-kituk.
“Leket di sisi dogén, Mas. Tiang ajak ia tusing taén nyambat urusan pribadi yén
sedeng ngrembug.”
Sedek makadua ngrembug
buka kéto anak ané raosanga sagét nengok.
“Béh, luung sajan ené
ngrembug di betén bulan ané masunar galang,” kéto Evi ngaraos sambilanga negak
di duur tegakan ané malakar aji beton.
“Luungan ketimbang
meték langit-langit,” Herman nyautin.
“Péh, bisa gén Mas
Herman. Nyindir tiang ento?”
“Yéning marasa kasindir
artiné…”
“Tiang tuah sekel, sing
nyidaang sirep.”
“Adi kéto? Apa krana
ulang tahuné kuangan meriah?”
Evi kituk-kituk. “Tiang
inguh ngenehang sepatu.”
“Béh, sepatu kenehang
kanti sing nyak sirep? Kénkén sepatuné?”
Putu kenyem-kenyem
ningehang. Jani Herman pasti marasa lega mapan suba nyidaang seken ngarasos
ajak Evi.
“Sepatun tiangé usak,
Mas. Sepatu jatahé ngaé sakit batisé, kelet, padahal buin puan lakar terbang.”
“Meli naké sik. Mani
kan nu prai?”
“Soalné, yén meli sing
ada paek dini, perlu ka Blok M.”
“Sing bani padidi ka
Blok M?”
“Sing bani megat jalan,
Mas. Gara-gara taén sénggol bajaj ipidan.”
“Kéto gén inguh.
Ngudiang sing ja ané ngaba Taft ento orahin ngatehang?” Herman maan selah
nyelehin.
“Péh, sing kodag baan
tiang. Suud ngomongang ia. Ento suba anggap tiang masa lalu.”
“O, kéto? Men kénkén
jani?” Herman kenyem-kenyem mancingin.
“Ukana ngidih tulung
ajak Bli Putu.” Evi nolih Putu ané mendep dogén uli tunian.
“Sing ja kén tiang?”
Herman nyandain.
“Mas kadén ka kantor
buin mani? Jelék asané ngulgul.”
“Sing kénken, tiang
demen yén Evi ané ngulgul.”
“Bisa gén Mas Herman
ené. Kénkén Bli Putu, nyidaang ngatehang Evi mani?”
“Kabenengan ada perlu
nyemak sertipikat ka Blok M.”
“Asyiiik!” Evi masuryak
girang. “Kéwala eda baas semengan majalan nah. Yén sawatara jam sia atawa jam
dasa, kénkén miribné?”
“Kanggo Mbak Evi, jam
kuda dogén kal atehang.”
“Cié, cié….,” Herman
ngonjakin.
Disubané Evi mabalik ka
kamarné Herman macempléng ngorahang tingkah Evi nu cara anak cenik.
“Kéto ja gigis,” Putu
nyautin. “Nanging yén makeneh paek ajak ia iraga perlu nuutin solahné.”
“Suba tawang jani.
Ngomong-ngomong, sujatiné gobané sedeng masi. Yén tiang dadi Bli sinah suba
bakat anggon tunangan.”
“Jeg aluh baan Mas
ngomong.”
Herman ngenyit roko.
“Ada kalebihan di
paukudan Bli. Yén mula ada keneh, ngudiang sing ja tegarang maekin ia.
Aksamaang, sing ada nyén keneh tiang apang Bli ngengsapang ané ada di Bali.
Tiang tuah makita nepukin Bli bagia nyalanin idup.”
Putu makenyung. Mara
jani ia marasa ngelah timpal ané sanget rungu tekén paukudané.
“Tiang mula sada lén,
Mas,” Putu nerangang. “Dugas nu masekolah liu timpalé ngorahang tiang soléh.
Pinehin tiang Mas mirib ngelah keneh patuh buka kéto.”
“Terus terang tiang
gregetan, Bli.”
Putu buin makenyem.
“Tiang tangeh tekén
déwék bas teleb. Tiang sing sajan bisa nyemak gaé maénggal-énggalan. Apabuin
nglemesin nak luh. Mirib ento ané ngaé tiang sing nyidaang énggal engsap tekén
ané suba kajalanin.”
Herman masaut, “Luung
masih to, Bli. Ané sing luung yén Bli kanti sing nyidaang ngengsapang ané suba
liwat. Ané suba sing dadi lipetin.”
Putu mendep, sakéwala
di kenehné ia cumpu tekén ané mara sajan sambata tekén Herman.
“Iraga kelih nak ulian
pengalaman masi, Bli. Buka anaké ngorahang, bisa milihin cén ané melah cén ané
sing nyiriang amunkén suba kelihné iraga. Ampura, sing ada nyén keneh tiang
ngajahin Bli. Tiang ngomong buka kéné apang ada masih anggon tiang sasuluh
padidi.”
Putu nelebang raos
Herman. Raos anak muani ané suba malunan nyolék uyah kaidupan. Nanging tusing
ja makejang piteket ané dingeha uluha matah-matah. Pinaka anak suba kelih, cara
orahanga ibusan, ia perlu milihan ané cén cocok sorohang ka paukudané. Yén
nirgamaang cara nganggon panganggo perlu nganggon ané sikutné pas ajak awak
padidi.
Bulané ngancan negehang
di langité ané kedas. Bintangé pakejapjap cara kunang-kunang. Petengé ngancan
sepi. Montor ané ngliwat di jalan di malun umahé sayan ngamedikan. Mapan marasa
suba kiap, Putu ngelépin Herman apang marérén ngorta. Yén tusing kéto bisa
kanti ka semengan masepug ortané buka galahé ané suba liwat.
No comments